Agus thainig na Phairisich ga ionnsuidh, is cuid dhe na Sgriobhaich bho Ierusalem. 

 Agus nuair a chunnaic iad cuid dhe dheisciopuil ag ithe arain le lamhan cumanta, se sin, gun an nighe, fhuair iad coire dhaibh. 

 Oir chan ith na Phairisich, agus na h-Iudhaich uile biadh, mur nigh iad an lamhan gu tric, a leantuinn beul-aithris nan seanairean. 

 Agus ma thig iad bhon mhargadh, chan ith iad gun ionnlad; `s tha iomadh ni eile ann, a tha air an orduchadh dhaibh a chumail, mar tha nighe chupaichean, is phoitean, is shoitheachan praise. 

 Agus dh` fharraid na Phairisich `s na Sgriobhaich dheth: Carson nach eil do dheisciopuil a leantuinn beul-aithris nan seanairean, ach ag ithe arain le lamhan gun nighe? 

 Ach esan a freagairt, thuirt e riutha: Is math a dh` fhaisnich Isaias mur deidhinn, a chealgairean, mar tha e sgriobhte: Tha `m pobull so toirt urraim dhomhsa lem bilean: ach tha an cridhe fada bhuam. 

 Agus is faoin dhaibh a bhith toirt aoraidh dhomhsa,`s iad a teasgasg puingean is orduighean dhaoine. 

 Oir a fagail fainte Dhe, tha sibh a cumail beul-aithris dhaoine, mar tha nighe phoitean, is chupaichean; agus moran nithean eile den leithidean sin tha sibh a dianamh. 

 Is thuirt e riutha: Is math tha sibh a cur fainte Dhe air chul, gus ur beul-aithris fhein a chumail. 

 Oir thuirt Maois: Thoir onair dhad athair is dhad mhathair; agus: Am fear a mhollaicheas athair no mhathair, a basachadh basaicheadh e. 

 Ach tha sibhse ag radh: Ma their duine ri `athair no ri mhathair corban sam bith (Se sin tobhartas) bhuamsa, thig e gu buannachd dhutsa 

 Agus thar sin cha leig sibh leis dad a dhianamh dha athair, no dha mhathair, 

 Mar sin, a cur facal Dhe air chul le ur bial-aithris fhein, a tha sibh a cumail a dol, agus tha sibh a dianamh iomadh ni eile coltach riutha sin. 

 `Sa gairm a rithist an t-sluaigh ga ionnsuidh, thuirt e riutha: Eisdibh rium uile, agus tuigibh. 

 Chan eil ni a dol a staigh ann an duine bhon taobh a mach, a `s urrainn a thruailleadh: ach `siad na nithean a tha tighinn a mach a duine, a tha truailleadh an duine. 

 Ma tha cluasan aig neach sam bith gu cluinntinn, cluinneadh e. 

 Agus nuair a chaidh e stigh don tigh bhon t-sluagh, dh` fharraid a dheisciopuil dheth mun dubhfhacal. 

 Is thuirt e riutha: A bheil sibhse mar sin gun tuigse? Nach eil sibh a tuigsinn, nach eil ni sam bith a dol a stigh ann an duine bhon taobh a mach, a `s urrainn a thruailleadh: 

 A chionn `s nach eil e a dol a stigh `na chridhe, ach a dol a stigh na bhroinn, theid e mach don dun. (Mar sin, a glanadh bhiadhan uile). 

 Ach thuirt e, gur iad na nithean, a thig a mach as an duine a thruailleas an duine. 

 Oir `sann bhon taobh a stigh a cridhe dhaoine a thig droch smaointean, adhaltras, striopachas, murt, 

 Goid, sannt, drochbheart, foill, mi-gheamnachd, droch-shuil, blaisbheum, uabhar, aimideachd. 

 Tha na h-uilc sin uile a struthadh bhon taobh stigh, `s tha iad a truailleadh an duine. 

 `S ag eirigh as a sin, chaidh e gu criochan Thiruis agus Shidoin; `sa dol a stigh do thigh, cha b` aill leis gum biodh fios aig duine sam bith air, ach cha b` urrainn dha a bhith am falach. 

 Oir cho luath `sa chuala boirionnach, aig an robh nighean anns an robh spiorad neoghlan, mu dheidhinn, chaidh i stigh, agus thuit i aig a chasan. 

 Oir bu bhana-phaganach am boirionnach de chinneadh Shirophenissa. Agus ghrios i air gun cuireadh e an deomhan as a h-ighinn. 

 Thuirt esan rithe: Leig leis a chloinn a bhith air an riarachadh an toiseachd: oir chan eil e math aran na cloinne a ghabhail, `sa thilgeadh thun nan con. 

 Ach fhreagair ise, is thuirt i ris: Is fior sin, a Thighearna, ach ithidh na cuileinean fon bhord de chriomagan na cloinne. 

 Is thuirt e rithe: Air son an fhacail so bi falbh, chaidh an deomhan a mach as do nighinn. 

 `S nuair rainig i a tigh, fhuair i an nighean `na laidhe air an leabaidh, `s an deomhan air a dhol a mach aisde. 

 `Sa triall a rithist a criochan Thiruis, thainig e tromh Shidon gu muir Ghalile tromh mhiadhon criochan Dhecapolis. 

 Agus thug iad ga ionnsuidh duine bodhar is balbh, agus ghuidh iad air, gun cuireadh e a lamh air. 

 Is ga thoirt a lethtaobh a mach as an t-sluagh, chuir e mheoir `na chluasan; `s le shile bhean e dha theangaidh; 

 `S ag amharc suas gu neamh, thug e osnadh, is thuirt e: Ephpheta, se sin, bi air d` fhosgladh. 

 Agus san uair dh` fhosgladh a chluasan, agus dh` fhuasgladh ceangal a theangaidh, is labhair e ceart. 

 Is dhaithn e orra gun iad a dh` innse do neach sam bith. Ach mar is mua dh` aithn e orra `sann is mua bha iadsan ga innse; 

 Agus sann is mua ghabh iad ioghnadh, ag radh: Rinn e a h-uile ni gu math; thug e air na bodhair cluinntinn, agus air na balbhain labhairt.